🎋 Wniosek O Ujawnienie Budynku W Księdze Wieczystej

Jakie dokumenty są niezbędne do ustanowienia odrębnej własności lokalu? Analiza Problematykę odrębnej własności lokali reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r., nr 80, poz. 903). Zgodnie z jej postanowieniami ustanowienie odrębnej własności lokalu może nastąpić przede wszystkim w drodze umowy lub jednostronnej czynności prawnej właściciela. Dla obu tych czynności konieczna jest forma aktu notarialnego. Alternatywą dla umownego ustanowienia odrębnej własności lokali w przypadku nieruchomości objętych współwłasnością, jest sądowe zniesienie własności przez ustanowienie odrębnej własności lokali. Zanim jednak będzie to możliwe niezbędne jest spełnienie kilku określonych ustawą wymagań. Pierwszą przesłanką do ustanowienia odrębnej własności jest samodzielność lokalu, która polega na wydzieleniu, w obrębie budynku, trwałymi ścianami izb lub zespołu izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami przynależnymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych lub przeznaczone są na cele inne niż mieszkalne. Stwierdzenie samodzielności lokalu następuje w dokumencie urzędowym tzw. zaświadczeniu o samodzielności lokalu, które jest wydawane przez starostę (prezydenta miasta w miastach na prawach powiatu) na wniosek każdego, kto ma w tym interes prawny. Z odrębną własnością lokalu związany jest udział w nieruchomości wspólnej, obejmującej grunt, na którym wybudowany jest budynek, w którym znajduje się lokal, oraz części wspólne tego budynku. Z tego względu do wniosku o wydanie zaświadczenia o samodzielności lokalu, oprócz szkicu przedstawiającego rzuty lokali i pomieszczeń przynależnych, z jednoznacznym opisem pomieszczeń, konieczne jest załączenie inwentaryzacji budowlanej budynku. Wszystkie te dokumenty powinny być wykonane przez osobę posiadającą uprawnienia budowlane. Na podstawie inwentaryzacji ustala się wielkość udziału w nieruchomości wspólnej przypadającego na dany lokal, który powinien odpowiadać stosunkowi powierzchni danego lokalu do sumy powierzchni wszystkich lokali (chyba że współwłaściciele w umowie postanowią inaczej). Jest to o tyle istotne, że nie jest możliwe ustanowienie odrębnej własności lokalu bez wyraźnego określenia jego udziału w nieruchomości wspólnej. Jeżeli starosta otrzymał pełną i prawidłowo sporządzoną dokumentację wydaje zaświadczenie o samodzielności, które powinno precyzyjnie określać adres i numer lokalu, dla którego zostało wydane, oznaczenie z ewidencji gruntów i budynków, jak również pomieszczenia wchodzące w skład lokalu. Oczywiście najważniejszą częścią powyższego zaświadczenia jest stwierdzenie, że przedmiotowy lokal jest samodzielnym lokalem (mieszkalnym lub niemieszkalnym). Wraz z zaświadczeniem organ umieszcza pieczęcie na inwentaryzacji, czyniąc z niej załącznik do zaświadczenia. Po uzyskaniu zaświadczenia konieczne jest złożenie wniosku o założenie dla lokalu tzw. kartoteki lokali, którego zasadniczym celem jest ujawnienie lokalu w ewidencji gruntów i budynków, prowadzonej przez właściwego ze względu na położenie lokalu starostę (prezydenta miasta). Najczęściej ewidencję gruntów i budynków prowadzą powiatowe lub miejskie jednostki organizacyjne odpowiedzialne za geodezję i kataster nieruchomości. Wraz ze złożeniem wniosku o założenie kartoteki lokalu należy wypełnić wniosek o wydanie wypisu z kartoteki lokali. Do wniosków należy dołączyć uzyskane wcześniej zaświadczenie o samodzielności wraz z inwentaryzacją budynku opieczętowaną przez organ wydający to zaświadczenie. Wypis z kartoteki lokali jest niezbędny przy sporządzaniu aktu notarialnego i uzyskiwaniu wpisu w księdze wieczystej. Wypis z kartoteki lokali oraz zaświadczenie o samodzielności stanowią podstawę dla notariusza do sporządzenia umowy o ustanowienie odrębnej własności lokalu w formie aktu notarialnego. Akt powinien także zawierać wniosek wieczystoksięgowy o wyodrębnienie samodzielnego lokalu. Uzyskane dokumenty wraz z aktem notarialnym są następnie przesyłane do Wydziału Ksiąg Wieczystych prowadzonego przez właściwy dla danej sprawy Sąd Rejonowy. Dokonuje tego notariusz. Wpis w księdze wieczystej ma charakter konstytutywny, co oznacza, że w obrocie prawnym odrębna własność lokalu powstaje dopiero w momencie założenia księgi wieczystej dla tego lokalu. Jak wyżej sygnalizowano odrębna własność lokali może zostać ustanowiona także w drodze postanowienia sądowego w postępowaniu o zniesienie współwłasności. Ten tryb praktykowany jest głównie w przypadku sporu współwłaścicieli co do podziału nieruchomości. Aby zapadło takie postanowienie lokal musi oczywiście spełniać warunek samodzielności i co do zasady konieczne jest spełnienie wszystkich określonych powyżej wymagań formalnych (sporządzenie inwentaryzacji i uzyskanie zaświadczenia o samodzielności lokalu). Z tym jednak zastrzeżeniem, że sąd może dokonać oceny samodzielnie, korzystając z opinii biegłego, specjalisty w zakresie spraw architektoniczno-budowlanych bez konieczności zwracania się do starosty o wydanie zaświadczenia o samodzielności lokalu (por. postanowienie SN z r., III CKN 14/97). Praktyka powszechna jest jednak taka, ze sędziowie wymagają przedłożenia zaświadczenia o samodzielności lokali, żeby samodzielnie nie rozstrzygać tej kwestii. Postanowienie sądu o zniesieniu współwłasności przez ustanowienie odrębnej własności lokali musi zawierać wszelkie niezbędne dane, takie jak rodzaj, położenie i powierzchnię lokali oraz pomieszczeń do nich przynależnych oraz wielkość udziałów przypadających poszczególnym lokalom w nieruchomości wspólnej. Prawomocne postanowienie sądu jest podstawą wpisu w księdze wieczystej, z tym że do postanowienia należy jeszcze dołączyć wypis z kartoteki lokali. Praktyczna rada jest taka, żeby w przypadku sądowego ustanawiania odrębnej własności lokali zaopatrzyć się w co najmniej dwa egzemplarze inwentaryzacji oraz dwa egzemplarze zaświadczenia o samodzielności (oryginał i urzędowy odpis), dlatego że dokumenty te trzeba będzie złożyć zarówno w sądzie jak i w organie prowadzącym ewidencję gruntów i budynków, w celu założenia kartoteki lokali. W obu instytucjach wymagane będą oryginały, albo urzędowe odpisy, nie wystarczą zwykłe kopie. Wnioski Do ustanowienia odrębnej własności lokali konieczna jest: inwentaryzacja budynku (z wszystkimi lokalami) warz z rysunkami lokali sporządzona przez osobę posiadającą uprawnienia budowlane; zaświadczenie wydawane przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta o samodzielności lokalu; wypis z kartoteki lokali, założonej na podstawie zaświadczenia i załączonej do niego inwentaryzacji; akt notarialny ustanowienia odrębnej własności lokalu (umowa w przypadku współwłasności), sporządzony na podstawie zaświadczenia i wypisu z kartoteki lokali, lub prawomocne postanowienie sądu o zniesieniu współwłasności przez ustanowienie odrębnej własności lokali, wydane na podstawie inwentaryzacji i najczęściej zaświadczenia o samodzielności lokali. Akt notarialny albo prawomocne postanowienie sądu o zniesieniu współwłasności i ustanowieniu odrębnej własności lokali, wraz z wypisem z kartoteki lokali, są podstawą do założenia dla lokalu księgi wieczystej i ujawnienia w niej własności lokalu. Autor: radca prawny

Jeżeli osoba trzecia doznała szkody na skutek nieujawnienia prawa własności w księdze wieczystej, właściciel ponosi odpowiedzialność za szkodę powstałą na skutek niewykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, bądź na skutek opieszałości w jego wykonaniu.

Otrzymałam jako darowiznę od mojej mamy działkę X, która nie posiada bezpośredniego dostępu do drogi publicznej. W przeszłości mama (gdy jeszcze była właścicielką tej działki X) uzyskała postanowienie sądu, w którym została ustanowiona służebność przejazdu po innej działce Y na rzecz przedmiotowej działki X będącej wówczas własnością mojej mamy. Ww. postanowienie sądu pochodzi z 1966 r. Niestety prawo służebności nigdy nie zostało ujawnione w księdze wieczystej prowadzanej zarówno dla działki X, jak i dla działki Y. Obecnie ja jestem właścicielką działki X i staram się o uzyskanie pozwolenia na budowę na działce X. W starostwie poinformowano mnie, że jedyną możliwością wykazania posiadania mojego prawa przejazdu po działce Y jest wpis w księdze wieczystej. Czy to prawda? Czy nie jest możliwe wykazanie prawa przejazdu na podstawie innego dokumentu? Ujawnienie służebności przez wpisanie do księgi wieczystej Jeżeli dana służebność nie została zniesiona ani nie doszło do jej wygaśnięcia, to nie powinno być problemów z zawnioskowaniem do sądowego wydziału ksiąg wieczystych o ujawnienie (wpisanie) służebności we właściwych księgach wieczystych – w tym w księdze wieczystej, prowadzonej dla nieruchomości obciążonej. Odpis postanowienia sądu (ze stwierdzeniem, że ostanowienie jest prawomocne) należałoby załączyć do wniosku składanego w sądowym wydziale ksiąg wieczystych. Jeżeli Pani uprawnienia właścicielskie do nieruchomości władnącej zostały ujawnione w danej księdze wieczystej, to bez problemu powinien zostać rozpatrzony Pani wniosek o wpisanie służebności do ksiąg wieczystych. Zapewnienie dostępu do drogi publicznej - prawo budowlane Warto zwrócić uwagę na (wielokrotnie nowelizowaną) ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Artykuł 5 ustęp 1 punkt 9 Prawa budowlanego stawia następujący warunek obiektom budowlanym: poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich, w tym zapewnienie dostępu do drogi publicznej. Takie sformułowanie (o treści dość ogólnej) pozwala na różnice w wykładni – w konsekwencji w stosowaniu prawa (np. przez organa administracji budowlanej). Wprawdzie widać tendencję do liberalizowania wymogów budowlanych (np. art. 28 i następne Prawa budowlanego), ale organu administracji budowlanej (być może po przeprowadzeniu określonych szkoleń dla urzędników) są w stanie wprowadzać obostrzenia na własną rękę. Da się zauważyć od jakiegoś czasu zaostrzanie wymogu dostępu nieruchomości (na której mają być prowadzone prace budowlane) do drogi publicznej. To dotyczy różnego rodzaju sytuacji – w tym (na tak zwany pierwszy rzut oka) niemalże absurdalnych. Wielu osób dotyczy problem korzystania z dróg na terenach, które na mapach oficjalnie są traktowane jako kolejowe; ten problem dotyczy masy nieruchomości. Miałem możność oglądać kopię umowy, którą potencjalny inwestor zawarł z zarządcą danych terenów kolejowych – w celu pokazania „podkładki” w organie administracji budowlanej; istniejąca około 120 lat droga była od zawsze powszechnie dostępna, ale nie została zaliczona do dróg publicznych (potencjalny inwestor zobowiązał się faktycznie płacić haracz za korzystanie z powszechnie dostępnej drogi, w celu spełnienia żądań urzędników z administracji budowlanej. Co więcej, spotkałem się nawet z żądaniem urzędników, by przez rozpoczęciem remontu dawnej gajówki uzyskać zgodę Lasów Państwowych na korzystanie z drogi przez las (także powszechnie dostępnej), która prowadzi do drogi publicznej. Jak widać, sytuacja, z którą Pani przyszło się mierzyć, jest przejawem dość szerokiej tendencji – występującej w różnych rejonach Polski. Proszę rozważyć zwrócenie uwagi na ten problem różnym podmiotom oficjalnym – np. posłom i senatorom, Ministrowi Sprawiedliwości, Ministrowi Infrastruktury i Budownictwa (np. korzystając z numeru telefonu 22 522 51 60 w ministerialnym Departamencie Gospodarowania Nieruchomościami), Rzecznika Praw Obywatelskich. Dość często można spotkać się z przejawami tego, że zgłoszenia (zwłaszcza pochodzące od wielu osób) są przynajmniej zauważane. Racjonalnie rzecz ujmując (czyli w ramach rozsądnej wykładni prawa), dopuszczalna jest zarówno wykładnia przez Panią preferowana, jak i wykładnia bardziej restrykcyjna (zwłaszcza dla potencjalnych inwestorów). To w aspekcie ogólnym. Trzeba jednak brać pod uwagę szerszy kontekst, który organ pierwszej instancji mógłby wskazać w odpowiedzi na Pani ewentualne odwołanie od decyzji administracyjnej. Chodzi o aspekty cywilistyczne, zwłaszcza wyrażone w przepisach Kodeksu cywilnego (skrótowo: Służebność drogo koniecznej Opis sytuacji wskazuje, że ustanowiona służebność ma cechy służebności drogi koniecznej, w rozumieniu art. 145 który stanowi: „§ 1. Jeżeli nieruchomość nie ma odpowiedniego dostępu do drogi publicznej lub do należących do tej nieruchomości budynków gospodarskich, właściciel może żądać od właścicieli gruntów sąsiednich ustanowienia za wynagrodzeniem potrzebnej służebności drogowej (droga konieczna). § 2. Przeprowadzenie drogi koniecznej nastąpi z uwzględnieniem potrzeb nieruchomości niemającej dostępu do drogi publicznej oraz z najmniejszym obciążeniem gruntów, przez które droga ma prowadzić. Jeżeli potrzeba ustanowienia drogi jest następstwem sprzedaży gruntu lub innej czynności prawnej, a między interesowanymi nie dojdzie do porozumienia, sąd zarządzi, o ile to jest możliwe, przeprowadzenie drogi przez grunty, które były przedmiotem tej czynności prawnej. § 3. Przeprowadzenie drogi koniecznej powinno uwzględniać interes społeczno-gospodarczy”. Służebność drogi koniecznej ma cechy służebności gruntowej (art. 285 Gdyby ustawodawca ustanowił prawny obowiązek wpisywania służebności w księgach wieczystych, to sytuacja byłoby jasna (szczególnie w kontekście wymogów, stawianych przez urzędników administracji budowlanej); wystarczyłoby uzyskać odpis księgi wieczystej (z ujawnioną służebnością), a może nawet przedstawić wydruk z systemu elektronicznej księgi wieczystej (adres internetowy poniżej). Ustawodawca przez dziesięciolecia ma wciąż „ważniejsze sprawy”, niestety. Kiedy może dojść do wygaśnięcia służebności gruntowej? Do ustanowienia odnośnej służebności doszło przed ponad połową stulecia. Przez tak długi czas mogło nawet dwukrotnie dojść do zmiany właściciela nieruchomości wskutek zasiedzenia (art. 172 i następne – biorąc pod uwagę wcześniejsze oraz aktualne (obowiązujące od końca września 1990 roku) brzmienie artykułu 172 Mogło także dojść do wygaśnięcia służebności. Artykuł 293 § 1 brzmi: „służebność gruntowa wygasa wskutek niewykonywania przez lat dziesięć”. Wspominam o ewentualności wygaśnięcia służebności), bo Pani nic nie napisała o tym, czy służebność była wykonywana. Jeżeli nie doszło do oficjalnego stwierdzenia wygaśnięcia służebności, to można przyjąć, że służebność nadal obciąża nieruchomość obciążoną oraz służy zwiększeniu użyteczności nieruchomości władnącej (której Pani jest właścicielką) – stosownie do art. 285 Proponuję odnaleźć (zapewne w archiwum sądu) akta postępowania, w którym orzeczono o ustanowieniu służebności – to powinno pomóc w sprawnym uzyskaniu odpisu postanowienia (z czym wiąże się uiszczenia opłaty sądowej, o której wysokość proponuję zapytać w sekretariacie właściwego wydziału sądowego). Po uzyskaniu odpisu postanowienia (ze stwierdzeniem, że chodzi o orzeczenie prawomocne) przyjdzie czas na zawnioskowanie o ujawnienie służebności we właściwych księgach wieczystych. Ustanowiona kilka dziesięcioleci temu służebność może budzić wątpliwości, zaś wypis (w miarę aktualny) z księgi wieczystej powinien rozwiać (ewentualne wątpliwości) urzędników administracji budowlanej. Poza tym trzeba brać pod uwagę (chyba jeszcze liberalnie traktowane przez administrację budowlaną) przepisy ustawy o drogach publicznych. Aktualnie organa administracji budowlanej zwracają uwagę na to, czy określone nieruchomości „stykają się” z pasem drogi publicznej. Jednakże w ustawie o drogach publicznych wymaga się, by zjazd z drogi publicznej na nieruchomość został urządzony oficjalnie – na podstawie decyzji administracyjnej zarządcy danej drogi publicznej; samowolne wybudowanie zjazdu może skutkować nałożeniem wysokiej opłaty (faktycznie pełniącej rolę kary administracyjnej). Gdyby organy administracji budowlanej z całą powagą podchodziły do przepisów ustawy o drogach publicznych, to nie tylko mogłoby dojść do faktycznego ograniczenia uprawnień potencjalnych inwestorów (planujących prowadzenie prac budowlanych), ale także mogłyby ujawnić się poważne sprzeczności – np. wymóg wykazania się zgody zarządcy terenu na korzystanie z drogi wewnętrznej, która to droga (np. wiodąca przez tereny kolejowe lub tereny leśne) może nie mieć połączenia z drogą publiczną (w przypadku trzymania się wymogów ustawy o drogach publicznych). Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ W zależności od w/w czynników w jednym sądzie czas oczekiwania na wpis wniosku do księgi wieczystej będzie wynosił kilka tygodni, a w innym, czas ten może wynosić nawet kilkanaście miesięcy. Dłuższe oczekiwanie na wpis hipoteki do księgi wieczystej dotyczy nieruchomości nabytych na rynku pierwotnym. Zazwyczaj nieruchomości te

Założeniem systemowym polskiego porządku prawnego jest, aby księgi wieczyste miały charakter powszechny, czyli zostały ustanowione dla każdej nieruchomości. Ustawodawca w art. 35 ust. 1 ustawy wskazał, że właściciel nieruchomości jest obowiązany do niezwłocznego złożenia wniosku o ujawnienie swego prawa w księdze wieczystej.

Zwykle w akcie notarialnym, w którym ustanawiana jest służebność, zawarty jest zatem także wniosek o ujawnienie tego prawa w księdze wieczystej. Co prawda kodeks cywilny nie uzależnia powstania służebności od dokonania wpisu w księdze wieczystej - odmiennie niż np. w razie ustanowienia hipoteki (art.65 ustawy o księgach

Numer elektronicznej księgi wieczystej powinien znajdować się w umowie lub w akcie notarialnym nieruchomości. A co, kiedy chcemy wprowadzić zmiany w księdze wieczystej? W takiej sytuacji trzeba złożyć wniosek o nadanie uprawnień dostępu do systemu elektronicznej księgi wieczystej. Co w przypadku, jeżeli nie znam numeru księgi założenie księgi wieczystej; oznaczenie nieruchomości; ujawnienie budynku w księdze wieczystej; ubieganie się o kredyt hipoteczny na inwestycję budowlaną; załącznik do wniosku o ustalenie warunków zabudowy. Jak widzisz, mapa ewidencyjna jest dość istotnym dokumentem, niezbędnym przy licznych czynnościach formalno-prawnych.

Kiedy złożyć wniosek wniosek o wpis ostrzeżenia w księdze wieczystej? Wniosek o wydanie postanowienia o zabezpieczeniu najlepiej złożyć już w pierwszym piśmie procesowym, wtedy nie podlega on opłacie sądowej zgodnie z art. 69 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Jeśli wniosek złożymy w Istnieje możliwość złożenia wniosku o wpis w księdze wieczystej w trybie elektronicznego postępowania wieczystoksięgowego. Oznacza to, że podmiot uprawniony, jakimi jest m.in. notariusz składa wniosek elektroniczny o wpis w księdze wieczystej wyłącznie za pośrednictwem systemu teleinformatycznym na podstawie art. 626(4) Kodeks

Wpis w księdze wieczystej oznacza wprowadzenie do niej informacji o zmianie stanu prawnego nieruchomości. Jednak nie każdy jest uprawniony do złożenia w sądzie wniosku o taki wpis Zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego wniosek o wpis może złożyć właściciel nieruchomości, użytkownik wieczysty, osoba, na rzecz której wpis ma nastąpić, albo wierzyciel, jeżeli

W tym samym wniosku możemy prosić o stworzenie odrębnych ksiąg wieczystych. Do wniosku musimy dołączyć postanowienie sądu oraz wypis i wyrys z rejestru gruntów, ale nie jesteśmy pewni czy musimy również w tym samym piśmie wnioskować o ujawnienie budynku mieszkalnego w księdze wieczystej w dziale pierwszym, gdyż budynek ten W znaczeniu Art. 626(6) ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego, wzmianka nie jest wpisem. Jej pojawienie się w treści księgi wieczystej ostrzega, że do sądu wpłynął niezałatwiony jeszcze wniosek o wpis, który po jego rozpatrzeniu może zmienić treść księgi wieczystej w zakresie określonym we wniosku.

Warto zwrócić uwagę na zdarzające się przypadki, w których jedynie wpis do rejestru zabytków został ujawniony w księdze wieczystej takiej nieruchomości. W takiej sytuacji gmina nie może skutecznie powołać się na prawo pierwokupu, ponieważ sam wpis do rejestru zabytków i ujawnienie tego faktu w księdze wieczystej nie stwarza

SNTOK.